پس از مردن نمی توان خندید

دو روز پيش­تر از مرگ من، جهان خنديد

به سمت سبز افق­هاي بيكران خنديد

به شام مردن من هم دو صد ستاره شكفت

و ماهتاب به پندار و پرنيان خنديد

از آفتاب تماشايي سراپا چشم

بپرس تا چه كسي ماند و جاودان خنديد

مرا كه قهقههء كبك مي­زدم ديروز

مگو كه باز بخندم اگر فلان خنديد

ميان برزخ و دوزخ؛ و عمق ورطهء قبض

چه گونه مي­شود از انبساط جان خنديد؟

بخند اي لب لبريز از حيات، بخند!

كه ديگر از پس مردن نمي­توان خنديد

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

[+] نوشته شده توسط pejman در 18:30 | |